Każdy człowiek ma fizyczne, emocjonalne oraz mentalne granice. Jeżeli ktoś zaburzy te granice, pojawia się uczucie gniewu, które daje psychologiczną energię, potrzebną do wypchnięcia „intruza” poza naruszoną przez niego przestrzeń. Gniew jest zatem emocją ochronną, jednak zapewnia on bezpieczeństwo na bardzo krótko, ponieważ w długim okresie czasu działa destrukcyjnie na osobę, która go odczuwa. Przypomina to trzymanie w dłoni rozżarzonego węgla z zamiarem rzucenia nim w człowieka, którego nie ma w pobliżu. Tak samo wypala przetrzymywana zbyt długo uraza, która rani wyłącznie osobę, która ją w sobie utrzymuje. Zdecydowanie korzystniej jest puścić tę emocje, wyciągnąć stosowną lekcję i iść naprzód z bogatszym doświadczeniem.

Proces uwolnienia gniewu nazywa się wybaczeniem, co nie zawsze jest łatwym do wykonania gestem. Można wybaczyć przyjacielowi, komuś bliskiemu, bo miłość i chęć odbudowania relacji są silnymi motywatorami. Niezwykle trudno jest jednak pozbyć się gniewu w stosunku do zupełnie obcej osoby, która mocno zraniła nas fizycznie lub emocjonalnie. Jak w takim wypadku dokonać procesu wybaczenia, który jest w pewnym sensie aktem miłości?

Wybaczanie to akt miłości wobec samego siebie.

Po pierwsze należy wiedzieć, że tu nie chodzi o ten sam rodzaj miłości. Możesz kochać tygrysa, ale nie będziesz wkładać głowy do jego paszczy, nie chcesz go nawet mieć w zasięgu wzroku. Nie musisz także akceptować zachowania „winowajcy” ani zapominać o krzywdach, jakie Ci wyrządził. Chodzi jedynie o pozbycie się niszczącej emocji gniewu, którą masz w sobie i zachowanie płynącej z tego doświadczenia lekcji. Nie oznacza to też słabości czy uległości wobec tego, kto Cię zranił, wręcz przeciwnie – ten proces daje siłę i nowe zasoby energii, ponieważ jest to metaforyczne zrzucenie z pleców ciężkiego bagażu, który był blokadą w wielu obszarach Twojego życia.

Wybaczenie jest zatem odcięciem więzów, zostawieniem za sobą bolesnych sytuacji, uwolnieniem się od wpływu innych osób, odbudowaniem granic, odzyskaniem swojej mocy i kontroli nad własnym życiem. To wyjście z roli ofiary i przejście na pozycję twórcy.

Paradoks wybaczenia polega na tym, że zwycięzcą w tym procesie jest wybaczający, który wyrzuca z siebie niszczącą toksynę, odzyskując energię i spokój ducha. Prawdziwe wybaczenie przynosi przyjemne uczucie ulgi, co jest dowodem na to, że płomień gniewu został ugaszony. „Winowajca” tym samym przestaje być obiektem myśli „ofiary”, nie wpływa już dłużej na jej zachowania i emocje. Decyzja o dalszym przebiegu tej relacji zależy od wybaczającego. Kontakty mogą być zerwane na zawsze lub przebiegać na nowych zasadach.

Uwolnienie się od gniewu niesie za sobą wiele pozytywnych konsekwencji, które trudno przecenić, ponieważ wpływa korzystnie nie tylko na zdrowie, ale również na wszelkie relacje prywatne i zawodowe. Badania dowiodły, że ludzie, którzy zdecydowali się na wybaczenie są bardziej odporni na stres, mają lepiej działający układ odpornościowy, endokrynologiczny i sercowo-naczyniowy. Proces ten poprawia zdrowie emocjonalne, myślenie staje się bardziej klarowne, ponieważ umysł przestaje być blokowany przez chmury gniewu, nienawiści czy pragnienie zemsty. Wraca stłumiona energia, witalność, siła, entuzjazm, poprawia się kreatywność i zdolność do rozwiązywania problemów.

Dlaczego warto wybaczać w hipnozie?

Istnieje wiele terapii wybaczania, jednak najbardziej potężną metodą uwalniania gniewu jest wybaczania hipnotyczne, ponieważ w stanie transu hipnotycznego ma miejsce bezpośrednia komunikacją z podświadomością, gdzie drzemią wszystkie nasze emocje. Proces wybaczania nie wymaga fizycznej konfrontacji z „winowajcą”, co jest szczególnie korzystne, kiedy takie spotkanie jest niemożliwe bądź niewskazane z różnych powodów. Nie mniej jednak nie wpływa to na skuteczność terapii. Ważna jest chęć „ofiary” do podjęcia tego kroku, pragnienie uwolnienia się z więzienia gniewu i zranienia, gotowość otwarcia serca na nowy poziom miłości i zrozumienia.

Hipnotyczne wybaczanie odbywa się w bezpiecznej przestrzeni umysłu poszkodowanego, w której to on wyznacza warunki i ma pierwszeństwo głosu. Może stworzyć swoje sanktuarium, w którym odczuwa całkowitą kontrolę i gotowość do konfrontacji z drugą osobą. Ważnym krokiem w tym procesie jest zwerbalizowanie przez wybaczającego wszystkich zranień, które doświadczył za sprawą „winowajcy” oraz wykrzyczenie wszelkich trudnych emocji. Kiedy zraniona osoba uwolni presję emocjonalną – role zostają zamienione, dzięki czemu „ofiara” ma okazję spojrzeć na sytuację oczami „agresora”, poczuć jego uczucia i lepiej zrozumieć motywy postępowania. Proces ten daje poszkodowanemu możliwość odkrycia, że winowajca jest tak naprawdę słabą jednostką, która ma swoje lęki, ograniczenia, a jego zachowanie wynikało z trudnych przeszłych doświadczeń. Pozwala mu zrozumieć i poczuć, że pod maską agresji i gniewu kryje się najczęściej strach i uczucie zranienia.

Wybaczenie może nastąpić nawet w sytuacji, kiedy poszkodowany nie odnajdzie logicznych przyczyn niewłaściwego zachowania drugiej osoby. Doświadczony hipnoterapeuta potrafi bowiem tak pokierować całym procesem, aby jego klient zrozumiał, że wybaczenie jest największym darem jaki może on sobie ofiarować, ponieważ niesie za sobą wolność i poczucie kontroli nad własnym życiem.

Każdy człowiek potrzebuje komuś wybaczyć.